Niedzielny blok filmów miał za zadanie przedstawienie historii Wrocławia poprzez losy i wspomnienia jej mieszkańców. Położono szczególny nacisk na pierwsze dni pionierów w stolicy Dolnego Śląska oraz już bardziej współczesne wspomnienia Niemców, którzy opuścili Wrocław. Pokazane zostały również filmy przygotowane przez Ośrodek Pamięć i Przyszłość, przybliżające ważne postacie tj. kardynał Bolesław Kominek czy Zbigniew Nowak, któremu poświęcony został film „Oczami dziecka”.
Prof. Włodzimierz Suleja wprowadził widzów w pierwsze lata polskiego Wrocławia po II Wojnie Światowej. Wbrew obiegowej opinii to ludzie z Wielkopolski i Polski centralnej stanowili największy odsetek ludności napływowej. Jednak charakter zmartwychwstałemu miastu nadawali dawni mieszkańcy Lwowa – profesorowie, tramwajarze i przedstawiciele innych zawodów, jakże potrzebnych w nowych społecznościach. Przybyli z nimi również słynni lwowscy kieszonkowcy. Profesor zwrócił również uwagę na drugą stronę rzeczywistości przedstawianej w kronikach. Oprócz studentów spokojnie siedzących w ławkach na prowizorycznych salach wykładowych, byli tacy, których służba bezpieczeństwa trzymała w celach więziennych, katowała i mordowała.
Blok „Miasto, ludzie – odchodzące ślady” otworzył film dokumentalny Jadwigi Plucińskiej z 1947 roku pt. „Wrocław miasto studentów”. Jak się okazało w toku badań, reżyserce nie podobała się aparycja żaków ze stolicy Dolnego Śląska, więc na potrzeby produkcji zaangażowano aktorów z Bielska Białej. Ciasne pokoje i przygotowywane naprędce jedzenie nie różniły się wiele od dzisiejszych standardów życia studentów. Także praca po wykładach była nieobca żakom z drugiej połowy lat czterdziestych. „Student prawa waży sprawiedliwie cebule” jak powiedział lektor. Inną perspektywę wysiedleń Niemców i Polaków ze Lwowa ukazał obraz „W poszukiwaniu utraconej ojczyzny”.
Do najciekawszych filmów przeglądu można zaliczyć „Odchodzące ślady Wrocław 1945”. Była to doskonała lekcja historii, przedstawiająca początek władzy polskiej na „ziemiach odzyskanych”. Okazało się bowiem, że konduktorzy w tramwajach byli w większości pochodzenia niemieckiego. Jednak elementem noszonych przez nich mundurów były rogatywki, o które dochodziło nieraz do kłótni. Co więcej, posługiwano się biletami z czasów Breslau, ponieważ nie działały drukarnie. – Mi najbardziej podobała się wypowiedź dotycząca nazw ulic. Jak się okazało, ul. Długa nazywała się tak samo przed wojną. Podobnie było z wszystkimi rzemieślniczymi adresami. Historia ul. Paulińskiej rozbawiła mnie do łez. W niemieckim wersji pochodziła ona od Pauliny, już nie pamiętam jakiej... Przetłumaczono ją dość na opak, bowiem zakonu paulinów nie było nigdy we Wrocławiu. Zdziwiło mnie, że władze komunistyczne pozwoliły na utrzymanie tej nazwy – powiedział Norbert, uczestnik dzisiejszego przeglądu.
- Ze względu na duże zainteresowanie w czwartek pokażemy „The best of...”, czyli wybierzemy najciekawsze i najbardziej interesujące widzów filmy z przeglądu Kadry Wrocławia – powiedział Jarosław Skóra z Multikina.
W poniedziałek, 17 listopada, będzie pokazana „Zaraza” z 1972 roku. Film fabularny powstał na podstawie relacji świadków epidemii czarnej ospy, która wybuchła w 1963 roku.
