Zobacz zdjęcia modeli i wielu innych osiągnięć w serwisie www.mojetrofea.pl
W czasach PRL-u, zawody modelarskie odbywały się pod czujnym okiem służb bezpieczeństwa. Tomasz Kędzierski, modelarz z 50-letnim stażem wspomina, jak pewien uczestnik konkursu popadł w poważne tarapaty. – Skonstruował tzw. „durnolot”, czyli model nieistniejącego samolotu, poskładany z różnych części. Okazało się, że czechosłowackie lotnictwo właśnie pracowało nad taką maszyną, a jej projekt był pilnie strzeżoną tajemnicą.
Historia ta pokazuje, że modelarstwo to nie tylko sklejanie kupionych w sklepie części. Zajmujący się nim ludzie pilnie śledzą historię poszczególnych obiektów, sposób ich wykorzystywania, czasem nawet próbują dotrzeć do osób, które znajdowały się na pokładzie danego samolotu czy okrętu. Pytają ich wtedy o najdrobniejsze detale, które są później odtwarzane z godną podziwu precyzją. Mówi się, że modelarze znają się na konstruowanych przez siebie maszynach lepiej, niż mechanicy obsługujący oryginały. Na samolotach widać rdzę, smugi po dymie, rysy. Tzw. ślady eksploatacyjne nadają modelom charakteru i odróżniają je od plastikowych zabawek.
Ponad 300 modeli samolotów, czołgów, okrętów, figurek i dioram (makiet modelarskich przedstawiających głównie sceny historyczne) można było w weekend oglądać w Ośrodku Działań Twórczych „Światowid”. W 29 edycji Festiwalu Modelarskiego wzięli udział uczestnicy z Polski i Czech. – W tym roku modeli było zdecydowanie więcej, niż w latach poprzednich – mówi Przemysław Skulski prezes Klubu Modelarstwa Redukcyjnego we Wrocławiu. – Odbyły się trzy niezależne konkursy: Konkurs Światowida, Konkurs Otwarty i Konkurs Otwarty Junior, a jury oceniało prace w 33 klasach.
Czym kierowali się sędziowie, wybierając najlepsze modele? – Wszystko zależy od kategorii, do której należały prace – tłumaczy Robert Porada, sędzi główny konkursu i modelarz z wieloletnim stażem. – Do modeli wystawionych w konkursie Światowida musiała być dołączona dokumentacja według wymogów Aeroklubu RP i LOK. Na jej podstawie sędziowie oceniali zgodności modelu z pierwowzorem. Jeżeli chodzi o Konkursy Otwarte, oceniany był sposób wykonania, estetyka – modele musiały się po prostu podobać.
Doświadczeni pasjonaci wskazują, że na przestrzeni lat modelarstwo podlegało wielu przemianom. – Pamiętam, jak latach 50- tych zaczynałem od rzeźbienia w drewnie – wspomina Tomasz Kędzierski. – Później przerzuciłem się na plastik, a części zdobywałem w komisach i składnicach harcerskich. Udało mi się też nawiązać kontakt z firmą w Teksasie, która za przesyłane czeki bankierskie (dolary kupowałem u koników) dostarczała potrzebne części. Po dwóch, trzech miesiącach nadchodziła wyczekiwana paczka z Ameryki.
Dziś praca modelarza jest znacznie łatwiejsza. Sklepy oferują najbardziej nawet wymyślne konstrukcje, a Internet jest nieocenionym źródłem wiedzy o statkach, samolotach, samochodach i okrętach. Ewoluuje również tematyka modeli, co dało się zauważyć podczas konkursu w Światowidzie. – Pojawiła się na przykład nowa kategoria, czyli modele science-fiction – mówi Robert Porada. – Jest też znacznie więcej figurek i dioram. Tradycyjnie jednak, wśród zaprezentowanych prac dominowały samoloty, okręty i pojazdy wojskowe z okresu II wojny światowej.
Zobacz zdjęcia modeli i wielu innych osiągnięć w serwisie www.mojetrofea.pl
