15 stycznia Wrocław wzbogacił się o nową mieszkankę. Chociaż właściwie nie taką znowu nową, bo już osiemnastoletnią.
Pomysł zrodził się na początku lat 90-tych, kiedy wrocławski rzeźbiarz, Waldemar Szmatuła, po oglądnięciu programu „Ojczyzna Polszczyzna”, w którym prof. Miodek rozprawiał o używaniu pojęcia „wrocławianin”, zaczął rozmyślać o potrzebie dopełnienia męskości Wrocławia pierwiastkiem żeńskim.
- Pierwsza Wrocławianka, dużo mniejsza, stanęła w gmachu ratusza, w którym urzędował wtedy prezydent Zdrojewski – wspomina aktor, Stanisław Wolski. – W 1992 roku odbywało się tam wręczenie nagród polskim olimpijczykom. Pech chciał, że zapaśnik Józef Tracz zahaczył o nią płaszczem i zrzucił na ziemię. Figurka pękła.
Historia zakończyła się jednak szczęśliwie. – Prezydentowi tak się spodobała rozbita figurka, że nakłonił miejskie służby do pomocy w jej odtworzeniu – przypomina Wolski.
Rzeźba miała potem stanąć obok przejścia na ul. Świdnickiej. Pomysł jednak upadł, a model Szmatuły przez kilka lat stał w ASP. Dopiero teraz znalazł się sponsor, Galeria Dominikańska, a Wrocławianka mogła zaprezentować się mieszkańcom w pełnej krasie.
15 stycznia, przed gmachem galerii od strony Bramy Oławskiej, odsłonięto wykonaną z brązu rzeźbę. Na jej realizację Galeria Dominikańska wpłaciła 100 tys. zł, 20 tys. dołożyło miasto.
Według autora, Wrocławianka obrazuje charakterystyczne cechy miasta: młodość, prężność, dynamikę, z odrobiną kokieterii i zalotnej skromności, strzelistość wrocławskiego gotyku.
Stylizacja jej głowy utrzymana jest w konwencji pozwalającej na skojarzenie z tarczą ratuszowego zegara, a podparcie na trzech punktach ma przywodzić na myśl wrocławską Iglicę. Filigranowy "kwiatek" to pamiątka po znanym w świecie Wrocławskim Święcie Kwiatów oraz detal charakterystyczny dla najbardziej znanych wrocławskich rzeźb - pióra Fredry i szabli Szermierza.
- Mam nadzieję, że wrocławianie ją pokochają – mówił podczas odsłonięcia reprezentujący autora, Stanisław Wolski. – Jest nasza, pełnoletnia i na pewno nie jest anorektyczką.
