Wrocław
Kup Pan wieżę (za 1,2 mln)

Wieżę wodną w 1914 roku wzniosła, zalewając zbrojenia betonem, firma Lolat Eisenbeton (od tego słowa poszła polska kalka żelbeton). Była to wówczas technologia nowatorska, na większą skalę zastosowana przy budowie Hali Stulecia. Na Karłowicach używano betonu z umiarem. Powstawało tam właśnie, wciąż jeszcze poza granicami Wrocławia, "miasto-ogród Karłowice" (Gartenstadt Carlowitz). Wodociąg, którego główny element stanowiła wieża ciśnień, był więc bardzo ważny także ze względu na nową, wymagającą podlewania, zieleń. W roku 1928 Karłowice wchłonął Wrocław, a tamtejszy wodociąg połączono z głównym systemem miejskim. Wieża na placu Daniłowskiego stała się już tylko jednym z kilku punktów regulacji ciśnienia w sieci miejskiej. Około roku 1985 Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji ostatecznie wyłączyło ją z eksploatacji.

Przy postawionej dziesięć lat wcześniej wieży Sudeckiej, obiekt na Karłowicach wygląda skromnie i surowo – podobne wznoszono często na dużych stacjach kolejowych.

Ma jednak trochę elementów dekoracyjnych. Szczytową, blaszaną kopułę wieńczy na wysokości 46 metrów ażurowy globus, spleciony z samych południków i pochylony pod kątem 23°, tak jak oś obrotu Ziemi.

Nieco niżej jest taras widokowy, na którym, jak to w "mieście-ogrodzie", wysiały się samosiejki, chyba brzozy. Obok, co już do dekoracji nie należy, liczne anteny, bo na wodociągowej emeryturze wieża trochę na siebie zarabia jako punkt telekomunikacyjny. Miała też epizod centrum wspinaczkowego, bo w związku ze skromnym wyposażeniem w okna grotołazi z Wrocławskiego Klubu Wysokogórskiego czuli się na jej wewnętrznych ścianach jak w jaskini.

Wieża ma podstawę o powierzchni 95 m kwadratowych i kubaturę 3334 m sześciennych. Przedmiotem przetargu ogłoszonego przez MPWiK Wrocław jest prawo własności tej budowli oraz prawo użytkowania wieczystego (do 5 grudnia roku 2089) terenu wokół wieży o powierzchni 2962 m kwadratowe.

Ten centralny plac z paroma budkami-sklepikami czeka na lepsze zagospodarowanie.