kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
Paulauskas rozpoczął pracę w Ślęzie dokładnie rok temu. W zakończonych niedawno rozgrywkach poprowadził zespół do brązowego medalu, dziewiątego w historii klubu, pierwszego od 14 lat. Mimo chęci kontynuowania współpracy ze strony zarządu 1KS-u, trener podjął decyzję o odejściu.
- To tylko i wyłącznie moja decyzja. W klubie wszystko było bardzo dobrze zorganizowane. Dawno nie byłem w miejscu, w którym pracowałoby się tak dobrze. Zawsze mieliśmy zaufanie, zarówno ja, jak i cały zespół – mówi Paulauskas. – To był wspaniały czas, kibice są świetni. Pod koniec sezonu, począwszy od meczu w Lublinie, zaczęli za nami jeździć. Musieli pokonywać duże odległości, a było ich coraz więcej. Atmosfera w Ślęzie jest bardzo dobra. Jestem wdzięczny klubowi, trenerom, z którymi współpracowałem, zawodniczkom, kibicom. To była wielka i atrakcyjna przygoda. Teraz będę odpoczywać – kontynuuje Litwin.
Decyzja Paulauskasa została przyjęta w klubie ze zrozumieniem. – Oczywiście, decyzję trenera uszanowaliśmy, choć nie obyło się bez wzruszeń, bo to był dla nas niezwykle pracowity rok, ale w każdej sytuacji wspieraliśmy się wzajemnie – mówi Katarzyna Ziobro-Franczak, prezes zarządu Ślęzy. – Teraz stoimy jednak przed kolejnym wyzwaniem i jestem przekonana, że trener Rusin doskonale sobie poradzi w nowej roli – dodaje Katarzyna Ziobro-Franczak.
Schedę po Paulauskasie przejął Arkadiusz Rusin, dotychczasowy asystent. Rekomendował go sam Litwin. - On był świetnym asystentem, a poza tym nie chciałem polecać nikogo obcego, jestem lojalny dla swoich współpracowników. To też człowiek związany ze Ślęzą, nie z zewnątrz. Arek jest dobrym fachowcem, nie potrzebuje mnie. Sam da sobie radę. Przed rozpoczęciem pracy w Ślęzie nie znałem jego warsztatu, ale jak bliżej go poznałem, to przekonałem się, że to fachowiec odpowiedniej klasy. Z powodzeniem samodzielnie poprowadzi zespół. To było moja propozycja i nikt nie może tego podważyć – mówi Paulauskas.
Dla Rusina to nie będzie pierwszy raz w roli głównego trenera w ekstraklasie. W sezonie 2014/2015 prowadził samodzielnie CCC Polkowice i zajął z nim czwarte miejsce. W trakcie rozgrywek 2011/2012 objął ten sam zespół po Krzysztofie Koziorowiczu i wywalczył wicemistrzostwo Polski.
- Takim propozycjom, jak ta ze Ślęzy, nie odmawia się – mówi Rusin. – Trener Algirdas Paulauskas to porządny człowiek i marzeniem wielu jest dojść do sukcesów, jakie on osiągnął i pracować w takich klubach, w jakich on. Ja za cel stawiam sobie jak najlepszą pracę dla Ślęzy. Teraz trzeba zająć się budową składu i sztabu szkoleniowego, a to jest wyzwanie. Mam już jednak doświadczenie i postaram się, żeby wszyscy we Wrocławiu byli zadowoleni – dodaje Rusin.
Prace nad budową składu trwają już od kilku tygodni. Wkrótce poznamy pierwsze decyzje trenera i zarządu klubu.
***
Rozmowa z trenerem Algirdasem Paulauskasem, byłym trenerem Ślęzy Wrocław
W przyszłym sezonie nie będzie Pan już trenerem Ślęzy Wrocław. Dlaczego?
Odejście ze Ślęzy to tylko i wyłącznie moja decyzja. W klubie wszystko było bardzo dobrze zorganizowane. Dawno nie byłem w miejscu, w którym pracowałoby się tak dobrze. Zawsze mieliśmy zaufanie, zarówno ja, jak i cały zespół. Oczywiście nikt nie był zadowolony z naszej porażki w finale Pucharu Polski, ale po przegranych meczach zawsze dostawaliśmy moralne wsparcie. To dawało siłę do dalszej pracy. Musiałbym mieć dużą fantazję, żeby wymyślić coś, co było w Ślęzie złe (śmiech). Nikt nie robi tak dobrej reklamy dla kobiecej koszykówki, jak Ślęza Wrocław. Ja będę teraz odpoczywać, ale później podejmę gdzieś pracę.
Ten rok w Ślęzie to był dobry czas w Pańskiej karierze trenerskiej?
To był wspaniały czas. Klub jest świetnie zorganizowany, kibice są świetni. Pod koniec sezonu, począwszy od meczu w Lublinie, zaczęli za nami jeździć. Musieli pokonywać duże odległości, a było ich coraz więcej. Atmosfera w Ślęzie jest bardzo dobra. Jestem wdzięczny klubowi, trenerom, z którymi współpracowałem, zawodniczkom, kibicom. To była wielka i atrakcyjna przygoda.
Pierwszym trenerem Ślęzy został Arkadiusz Rusin, który dotychczas był Pana asystentem. To dobry wybór?
To ja zaproponowałem, żeby moim następcą został Arek Rusin. On był świetnym asystentem, a poza tym nie chciałem polecać nikogo obcego, jestem lojalny dla swoich współpracowników. To też człowiek związany ze Ślęzą, nie z zewnątrz. Arek jest dobrym fachowcem, nie potrzebuje mnie. Sam da sobie radę. Przed rozpoczęciem pracy w Ślęzie nie znałem jego warsztatu, ale jak bliżej go poznałem, to przekonałem się, że to fachowiec odpowiedniej klasy. Z powodzeniem samodzielnie poprowadzi zespół. To było moja propozycja i nikt nie może tego podważyć.
Ze Ślęzą zdobył Pan brązowy medal mistrzostw Polski. Dziewiąty w historii klubu, pierwszy od 14 lat. Jest Pan zadowolony z tego wyniku?
Myślę, że mieliśmy dobry skład, ale zabrakło trochę szczęścia, żeby awansować do finału. Przeszkodą był także brak kontuzjowanej Sandry Linkevicine. Może z nią wynik piątego meczu z Wisłą Can-Pack Kraków w półfinale byłby inny. W sezonie zasadniczym ponieśliśmy trzy pechowe porażki. Nie wliczam w to oczywiście wysokim przegranych w Bydgoszczy i w Krakowie, bo to były wypadki przy pracy. Być może gdyby nie te nieznaczne porażki, to do play-offów przystąpilibyśmy z pierwszego miejsca. Taki już jednak los, nie ma co gdybać.
Chciałby Pan przekazać coś koszykarkom, z którymi pracował Pan w Ślęzie?
Jestem ich dłużnikiem, bo nie do końca ze wszystkich z nich skorzystałem. Mieliśmy rezerwy. Wiem, że niektóre z nich mają niedosyt. Każdy chce przecież grać. Mam nadzieję, że w przyszłym sezonie nie będą miały z tym problemów i udowodnią przy tym, że podjąłem słuszną decyzję, odchodząc ze Ślęzy. Życzę wszystkim zawodniczkom, z którymi pracowałem we Wrocławiu, żeby miały dużo zdrowia.
Będzie Pan nadal wspierał Ślęzę?
Oczywiście! Od dwóch dni chodzę po mojej wsi na Litwie w koszulkach Ślęzy i robię reklamę klubowi (śmiech).
